Petitie tegen het benoemen van Tony Blair als President van de Europese Unie

Wij, Europese burgers van alle afkomsten en politieke overtuigingen willen onze complete tegenstand uitspreken tegen de nominatie van Tony Blair voor het presidentschap van de Europese Unie.

Het Verdrag van Lissabon regelt de nieuwe positie van president van de Europese Raad. De president wordt door de raad voor een periode van twee en een half jaar gekozen, en kan eenmaal worden herkozen. Het verdrag stelt "de president zorgt voor de voorbereiding en de continuïteit van de werkzaamheden van de Europese Raad" en "de president leidt en stimuleert de werkzaamheden van de Europese Raad". Verder zorgt de president van de Europese Raad "op zijn niveau en in zijn hoedanigheid voor de externe vertegenwoordiging van de Unie in aangelegenheden die onder het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid vallen".

De toekomstige president heeft daardoor een sleutelrol in het bepalen van het beleid van de Europese Unie, en haar relaties met de rest van de wereld. Het eerste presidentschap zal ook een enorm symbolisch gewicht hebben, zowel voor de burgers van de EU als ook voor het beeld dat van de EU wordt gevormt in de rest van de wereld. In dit licht menen wij dat het van essentieel belang is dat de eerste President de geest en waarden van het Europese project belichaamt.

Sinds enige tijd verbreiden zich hardnekkige geruchten over de wens, die in sommige kringen bestaat, om Tony Blair als eerste President van de Europese Unie te benoemen. Deze benoeming, zo zij plaats zou vinden, zou in complete tegenspraak zijn met de waarden die gedragen worden door het Europese project.

In schending van internationaal recht heeft Tony Blair zijn land naar een oorlog in Irak gevoerd, een oorlog die door het merendeel van de Europese burgers werd verworpen. Deze oorlog heeft honderduizenden het leven gekost en miljoenen tot vluchteling gemaakt. Het heeft in grote mate tot de destabilisering van het Midden-Oosten bijgedragen, en heeft de veiligheid van de wereld verminderd. Om zijn land ten oorlog te voeren heeft Tony Blair systematisch gebruik gemaakt van leugens en het manipuleren van informatie. Zijn rol in oorlog in Irak zou zwaar op het imago van de Unie in de wereld wegen als hij in feite tot President zou worden bemoemd.

De stappen die Tony Blair's regering heeft genomen en zijn medeplichtigheid met de administratie van George W. Bush in het illegale "extraordinary renditions" programma hebben tot een ongekende uitholling van burgerlijke vrijheden geleid. Dit is in tegenspraak met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat een integraal deel van het Verdrag van Lissabon uitmaakt.

Het Europese grondrechtenhandvest formaliseert de waarden die ten grondlag liggen aan het Europese project en is één van de pijlers van het nieuwe Verdrag. Tony Blair heeft tegen het opnemen van het grondrechtenhandvest in het Verdrag van Lissabon gevochten en uiteindelijk een uitzondering voor het Verenigd Koninkrijk weten te krijgen.

In plaats van de Europese integratie verder te voeren heeft de voormalige Britse premier tijdens de een aantal zogenoemde rode lijnen getrokken, met het doel om vooruitgang op het gebied van sociale politiek, belasting, gemeenschappelijke defensie en buitenlands beleid te blokkeren.

Verder schijnt het ondenkbaar dat de eerste President van de Europese Unie een vooralig hoofd van de regering zou zijn dat haar land buiten twee van de belangrijkste elementen van het Europese bouwerk heeft gehouden: de Schengen-ruimte van vrije beweging en de eurozone.

In een tijdperk waar het één van de prioriteiten van de Europese instituties is om de verbinding met de burger te herstellen vinden wij het van essentieel belang dat hun president een persoon is waarmee de meerderheid van de burgers zich kan identificeren. Daarom verklaren wij onze complete tegenstand tegen de nominatie van Tony Blair.

[Commentaar: In de Nederlandse vertaling van het Verdrag van Lissabon wordt de president van de Raad eufemistisch 'voorzitter' genoemd. Men kan het woord 'president' vertalen hoe men wil; uiteindelijk zijn toch alleen de Franse, Duitse en Engelse versies van het verdrag rechtsgeldig. In alle drie wordt de president gewoon 'president' genoemd.]

Expressing, declaring or affirming your 'total opposition' to something is very French, it seems to me ;-P